By Serap Brown / 4 Mayıs 2020
Korona günlerinde yaşadığım duyguları ve yeni değişikliklere hoşgeldini deneyimlerken kelimeler dökülüverdi kaleme. Paylaşıyorum sizlerle.
ESKİ VE YENİ
Herşey birden eskiyiverdi
gözlerimin önünde,
siyah beyaz fotoğraflar gibi... Yaşlanmış, Zamanını doldurmuş, Canlansada artık bugüne
ait olmayan yaşamlar,
yaşlanmışlıklar gibi,
birden eskiyiverdi.
Nasıl gidiyorduk ki,
Hergün bir ayrı mekana?
Kiminin yemeği,
Kiminin manzarası,
Kiminin hissettirdiği duygular...
Boş olsada,
Dolu olsada,
Artık bugün yok.
Diyorum ya, olsa da,
Birden eskiyiverdi,
miyadını dolduruverdi.
İçimdeki özlem
Bir yasa dönüştü.
Sonra yeniden döndü,
Dolandı,
Algı kapılarım aralandı,
Yeni yaşamlar,
Yeni alışkanlıklar
filizleniverdi birden...
Eskinin üzerine,
Eski toprakların
bereketli gelecekleri beslemesi gibi...
Yaşamların
temellerini,
bir bir hissettiren,
Bir yaşam kuruluverdi.
Eskiye dönüş yok...
Bir varoluş kutlaması,
Bir yaşam kutsaması bu.
Herşey birden eskiyiverdi,
Özlem yasa,
Yas meraka,
Merak ve bilinmeyen,
Yeni filizleri sulayıverdi.
Eskinin üzerine,
Temellerini bir bir hissettiren,
Bir yaşam kuruluverdi...
Eskilik değerlendi.
Değerler öğrenildi.
Bir sessizlik, dinginlik,
sakinlik içerisinde,
Yeni bir yaşam,
Yavaşça,
Sakince,
Kutluca,
Umutluca,
Kendi kendine,
Akışta,
Varışta,
Varoluşta,
Gözlerimin önünde,
Kuruluverdi...
Serap Brown- 4 Mayıs 2020